İkinci Yeni yıllık ödevi_3

MOLA [1965]

-Kartallar dolanıyor generalim

-Kartallar dolanır da dolanmaz da

 Kaç tane vurmuştum mütarekede

 Ama düşman demeye dilim varmıyor

 Zaten böyle durumlarda ve aşkta

 Taşınacak silah değil gurur

-Ölüyorum yüzbaşım ölüyorum

-Bana bak ben yüzbaşı değilim

 Üstelik biraz sonra talim var

 Dört rüzgarı biçen mitralyözlerin

 Uçlarında gökyüzü mayalanıyor

-Çavuş pırpırların ne mavi

-Görünce kamaştı da ellerim

 Şah İsmail’in üç sevgilisini

 Gülizar, Gülperi, Arap Üzengi

-Asker su ver asker

-Ben asker değilim nişanlıyım

                                                  Cemal Süreya

İkinci Yeni yıllık ödevi_2

ÜVERCİNKA [1956-1958]

Böylece bir kere daha boynunlayız sayılı yerlerinden

En uzun boynun bu senin dayanmaya ya da umudu kesmemeye

Laleli’den dünyaya doğru giden bir tramvaydayız

Birden nasıl oluyor sen yüreğimi elliyorsun

Ama nasıl oluyor sen yüreğimi eller ellemez

Sevişmek bir kere daha yürürlüğe giriyor

Bütün kara parçalarında

                                    Afrika dahil

Aydınca düşünmeyi iyi biliyorsun eksik olma

Yatakta yatmayı bildiğin kadar

Sayın Tanrıya kalırsa seninle yatmak günah daha neler

Boşunaymış gibi bunca uzaması saçlarının

Ben böyle canlı saç görmedim ömrümde

Her telinin içinde ayrı bir kalp çarpıyor

Bütün kara parçaları için

                                    Afrika dahil

Senin bir havan var beni asıl saran o

Onunla daha bir değere biniyor soluk almak

Sabahları acıktığı için haklı

Gününü kazanıp kurtardı diye güzel

Birçok çiçek adları gibi güzel

En tanınmış kırmızılarla açan

Bütün kara parçalarında

                                    Afrika dahil

Birlikte mısralar düşürüyoruz ama iyi ama kötü

Boynun diyorum boynunu benim kadar kimse değerlendiremez

Bir mısra daha söylesek sanki her şey düzelecek

İki adım daha atmıyoruz bizi tutuyorlar

Böylece bizi bir kere daha tutup kurşuna diziyorlar

Zaten bizi her gün sabahtan akşama kadar kurşuna diziyorlar

Bütün kara parçalarında

                                    Afrika dahil

Burda senin cesaretinden laf açmanın tam da sırası

Kalabalık caddelerde hürlüğün şarkısına katılırkenki

Padişah gibi cesaretti o alımlı değme kadında yok

Aklıma kadeh tutuşların geliyor

Çiçek Pasajı’nda akşamüstleri

Asıl yoksulluk ondan sonra başlıyor

Bütün kara parçalarında

                                    Afrika hariç değil.

                                                       Cemal Süreya

İkinci Yeni yıllık ödevi

TRAGEDYALAR III [1964]

EPİSODE

Çünkü bu kahverengi akşam saatlerinde

Her şeyi en soğuk ölçülere vuruyoruz

Bir uzak han kavramına. Hanların

Rahmindeki bir yolcuya, bir semendere

Ve soğuk bir çağdan geçiyoruz. Çağlardan

Başımızda siyahtan bir hale.

KORO

Birdenbire yapayalnızsanız her yerde

Ve bundan korkuyorsanız

En küçük şeylerden bile. Örneğin birine saati sorsanız

Karşıdan karşıya geçseniz bir caddede

Sesinizi alçaltıp dikkatle bakaraktan çevrenize

Biriyle bir şeyler konuşsanız

Ve her gün kitaplar, dergiler alsanız. Postacı her gün mektup getirse

Sözgelimi bir resmi dairede

Fazlaca oyalansanız

Şöyle bir iki otobüs kaçırsanız üst üste, neden olmasın

Kaldı ki, hiçbir şey yapmasanız bile

Tuhaftır

Sanki herkes kuşkuyla bakacaktır yüzünüze.

Ve işte bir lokantaya girdiniz, garsonla çene çaldınız

Şarapla yiyecek bir şeyler söylediniz, hepsi bu kadar

Biraz da güldünüzdü aklınızdan geçen bir şeye

Ya gülünç bir olaya, ya önemsiz bir söze

Ama az ötede düğmeleriyle oynayan

Ve yiyen tırnaklarını bir adam

Duraksız sizi izliyordur belki de.

Ya da bir dernekte üyesiniz, azıcık mutlusunuz

Ya da küçük bir memur bir banka servisinde

Durmadan suçlusunuz

Durmadan suçlusunuz

Durmadan suçlusunuz ve artık kendinizi

Gücünüz yok ödemeye.

Giderek siz oluyorsa bütün bir kalabalık

Yüzünüz yüzlerine beziyorsa, giysiniz giysilerine

Ansızın bir hastanın kendini iyi sanması gibi

Gücünüz yetse de azıcık bağırsanız

Bir yankı: durmadan yalnızsınız

Durmadan yalnızsınız.

EPİSODE

Yani bizim hiç korkmadığımız şeyler

Doğrusu en çok korktuğumuz şeylerdir gerçekte

İçimizde kahverengi bir dağ ölüsü yatar

Bir yarasa ayaklanır. Aç gözlü bir kuş

Varır kocaman bir şey olmanın bilincine

Birden bir ses biçiminde, radyomuzun içinde

Duyulur iki caz parçası arasından biri

Ya gülünç bir yas töreni

Ya toptan bir öldürme.

Belki de

Soğumaya yüz tutmuş bir fincan sütlü kahve

Dönüşür ellerimizde kanlı, kırbaçlı

Bastırılmış bir greve, yırtılmış dövizlere

Örneğin üç yüz ölü, bir o kadar yaralı

Ve sömürge şapkalı ve sten tabancalı

Gözü dönmüş biriyle

O güvenlik manşetleri birtakım gazetelerde.

Yani bizim hiç korkmadığımız şeyler

Belki en çok korktuğumuz şeylerdir gerçekte

Ki bütün işkenceler, ezinler ve kırımlar

Damlayan bir musluktur yerine göre

Yoksa bir enkaz altında bir ölüm

Ya da puslu bir havada, bir cinayette

Bir ölüm

Ölümün anlamı ne?

KORO

Sizin hiç korkmadığınız şeyler ya da hep öyle sandığınız

Beslenir kimi zaman da sevgilerle

Çok içten bir selamla ve içten bir gülümsemeyle

İşte her sabah rastladığımız birinin

Durakta, yolda, işyerinde

Ya da bir meyhanenin kuytu bir köşesinde

Yıllarca süren o dostça ilişkinin

Ve hatta bir sevgilinin

Yerine

Kin dolu gözleriyle bir ölüm yargıcı gibi

Biri

Kapkara giysilerle, özenti bir zincirle

Öyle

Dikilmiş sorguya çekiyorsa sizi

Ve sakın sormayın işte: bir hesap yanlışlığı mı, değil mi

Vakit yok öğrenmeye.

Canım en basiti, arkanızdaki bir duvarın

Mineler, sarmaşıklar, o yaban gülleriyle

Örtülü bir duvarın ansızın

Kanlı, kireçli bir taş yağmuru halinde

Korkunç bir silah olduğunu yerine göre

Düşünün

Ve sakın sormayın işte: bir hesap yanlışlığı mı, değil mi

Vakit yok öğrenmeye.

Ya da bir düşte yürüyor gibi

Islak mavi bir sabahtı, açtınız pencerenizi

Şöyle bir gerindiniz, gökyüzüne baktınız

Tutarak sapından bembeyaz karanfili

Sevinçle okşadınız

Ve içerde kahvaltınız bekliyordu sizi

Öyle ki, kahvenizi içiyordunuz, birazdan çıkacaktınız

Tam o sıra kapının zili

Tuhaf şey.. Bu saatte.. kim olabilir ki

Ve işte az önce aldınızdı gazeteleri

Öyleyse?

Yaktınız bir sigara daha, kapıya yöneldiniz

Bırakıp masaya kahvenizi

Kilidi çevirdiniz, açtınız kapıyı usulca

Bir kurşun!

Birden o zamansız, o yersiz başdönmesi

Hani av araçları satılan bir dükkan vardı

İçi doldurulmuş çulluklar, kardelen çiçekleri

Bir kurşun!

Geçerken uğrardınız, iyiydi, cana yakındı

Yeleğinden çıkmazdı elleri

Bekardı, umutsuzdu, yalnızdı

Ve belki..

Bir kurşun!

Sormayın kendinize: bir vahşet mi bu, değil mi

Düştünüz sırtüstü yere ve işte avlandınız

Sadece avlandınız

Ağız dil bilmez söylemeyi.

Ötede

Islak mavi bir sabahtı. Gökyüzü

Bembeyaz karanfiller, pencere

Kahveniz, masanız, kahvaltınız

Bir yankı

Ve bütün çay fincanları: durmadan yalnızsınız

Durmadan yalnızsınız

AĞIT

Gün bitti. Saat kaç. Bitecek mi bir gün savaşımız

Hak edilmiş hüzünlerimiz olacak mı bizim de

Dönüp dönüp arkamıza baktığımız

Bir dünya kalıntısı üstünde

Hak edilmiş hüzünlerimiz olacak mı bizim de.

KORO BAŞI

Daha bir süre böyle

Silahlar eleştirecek sizi belki de

İşte siz

Toplayıp susacaksınız içinizdeki ölüleri

Bakmadan geçeceksiniz o duvar diplerine

Gözleriniz olacak, yüzünüz, elleriniz

Ne korku, ne kin, ne de yenilme

Ve asıl günleriniz olacak, günleriniz

Duyup da bilmediğiniz, bilip de tatmadığınız

Dünyanın tekdüzenli renginde.

                                                  Edip Cansever

Mucize Lezzetler

Yirmi dakikalıkmış. YİRMİ DAKİKALIK. Bundan sonra internetten izleyeceğim (vardır herhalde?).

250. yazı

mda uzun bir şeyler yazmak istedim. Sonunda The Unlikely Pilgrimage of Harold Fry okumaya başladım. Reklamı yapıldığı kadar güzel bulmadım, daha elli sekizinci sayfadayım. Bunun son on sayfasını sesli okuma şansım oldu, sesli okuyunca daha komik aslında. Kış ama çok sıcak olduğundan bir türlü battaniye altında pencere kenarında okuma zevkini yaşayamadım. Onun yerine bir sıcak su torbası eşliğinde sıcak gelen yorgan altında, çok da iyi ışık vermeyen bir başucu lambasıyla ya da annemin değiştirdiği koltuk düzeni nedeniyle illa manzarayı göreceğim diye ışığı önüme alarak -ve destek ışık taşıyarak- değişik yastık pozisyonlarında okumaya fırsatım oldu. Boş derste okumaya fırsatım olmadı mesela. Boş ders demişken, notlarım beklediğimden çok daha iyi ve buna sevindim. Bugün bütün gün -abartısız, bütün gün- komik videolar izledik. İkinci dönemim böyle mi geçecek diye garip bir korku sardı içimi, o kadar boştum ki kafamı toplayamıyordum. Odaklanabildiğim bir şey vardı, ona odaklanabilirliğimi de kısa sürede yenmem gerekiyor gibi hissediyorum çünkü yavaş yavaş ben olma bilincimi kaybediyorum ve mutlu olmak uğruna kişiliğimden taviz vermek istemiyorum ve muhtemelen bunu okurken abarttığımı anlamışsındır ama yine de sonu gelmeyen bir korku benim için. Interviewlarımdan hiçbirinde educationa olan ilgim konusunda konuşmadığımı fark ettim, oysa gelecekte kendimi görebildiğim tek yer bu, bugün en değer verdiğim öğretmenimin (ya onuncu sınıfta ML'ın gitmesiyle yerini almamışsa ve gerçekten entellektüel gelişmem bu yönde olmuşsa? Asla bilemeyeceğim çünkü ML emaillerime cevap vermeyerek hayatıma devam etmemi sağladı - bunu yapmasa da devam edebilirdim, ama sanırım bunu aştığım için buraya yazarken bile garip hissettim, bunu aştığımı sesli -yazılı- söylemem hakkımda ne diyor?) bile benim hakkımda konuşurken bir aile kavramını, ya da aileden çok belki de bir eş bir yaşam desteği bir diğer yarı kavramından bahsetmeden edemediğini fark ettim. Önce buna çok üzüldüm, sene başında panikten kör olmuşken ettiğim bir söz üzerine mi çıkarım yapıyordu, panikten kör olmuşken ettiğim o söz çok mu içtendi ve o bunu fark etti, ya da kendi gözlemleri üzerinden mi bunu 'keşfetti' bilemiyorum. Onunla oturup edebiyat ve dil tarihi ve Shakespeare konusunda konuşmak istiyorum. İkinci dönem perşembe sabahları boş derslerimde (bazılarında) dersine gidip oturmak istiyorum. Bugün advanced physicsi ne kadar özlediğimi fark ettim. Ne kadar eğlenceli ne kadar eğlenceliymiş. Interviewlarımda educationdan bahsedeceğime fizikten bahsetmem ne kadar da garip. Piyano her zamanki gibi bir hayal kırıklığı ve fascination -tam karşılığını bulamadım?- karışımı. Yapabildiğim kadarını yapabildiğime çok seviniyorum, teatralitem eksikmiş duya duya bir hal oldum, ama daha fazla zaman ayırsam daha iyi olabileceğimin bilinci biraz ezici bir duygu bence. Beş ay oldu ve sadece ikinci nocturnümdeyim. Sadece nocturne çalacakmışım gibi duyuldu. Tatilde oturup ciddi ciddi ne çalmak istediğime karar vermeliyim. Klasik müzik cdlerimi çok özlediğimi fark ettim. Pazar sabahları trt3^^ Tatilde ikinci döneme bir çözüm de bulmalıyım. Açıkçası, olası buluşmaları engelleyecek gün ve saatlerimi doldurmak istemiyorum, ancak bu beni nasıl bir insan yapıyor emin değilim. Yeni bir dil öğrenmek istiyorum, yeni bir dil her zaman öğrenmek istiyorum, ama bu isteğim süregelen bir istek olduğundan bazı şüphelerim var. Belki de başka bir şey yapmalıyım, son gelişmeler bana fiziksel aktiviteleri çok düşündürdü, Kuşburnu ile dans derslerine gidip "sosyalleşmek" mesela, ya da Levent'e arabayla gitmek için başka fiziksel bir neden gibi. Kendimi kitaplara gömmek dışında beni çeken şeyleri düşünmem ve üstlerine gitmem gerekiyor. Biraz heyecanlıyım, aslında çok heyecanlıyım, ama saat gece bir buçuk (kim düşünürdü) ve yarın güzel olacağını umduğum bir piyano dersinden sonra güzel olacağını umduğum bir intervewum var ve bu lanetolasısaçları (bugün onları sevmiyorum çok) yıkayıp uyumam gerekiyor. Yarın kahvaltımı 09:30 ntv Refika Birgül eşliğinde yapmak istiyorum. İkinci dönem ne çalsam acaba.

Bu finaller haftası, Silver Linings bıdıbıdı - Scott Pilgrim bıdıbıdı - Frankie and Johnny - what makes us sit at the steps.

21 Ocak 2012

Lisede son finalime girdiğim gündür. Hala hayattayım. Ayrıca bugün Silver Linings Playbook'u izledim ve hakkında karışık duygular içindeyim.

Ramona-5

OF.

Amazing Bridesmaids TM

Bugün insanlar yazdığım espirilere güldü.
Yazdığımız espirilere tabi ki.
Mutlu oldum.

bütün köşeleri tutmuşlar

kazablanka'da yağmur var
***
AP Lit multiple choice beni gerçekten zorladı. Keşke biraz işleseymişiz, ya da son iki günden önce biraz pratik yapsaymışız. Keşke. Bunları çözebilmek isterdim, gerçekten.

Sevgili Mr Çelebi,

Beni iyi hissettirdiğiniz için çok teşekkür ederim. Evet İstanbul'dan uzak olmak zor olacak ve evet ben üniversite eğitimi için yaratılmışım.
^^

Benjamin Compson

neden hatırlıyor biliyor musun?
çünkü koku. koku çok güçlü bir hatırlatıcı ve
kokuyu duyunca hatırlamak kadar acı dolu
ve mutluluk verici az şey var.

I tied a little boy's shoelaces today.

mesela başka bir şarkı sözü formatı:

sen bu karanlık, bu gürültü içinde
görmüyorsun
bütün köşeleri tutmuşlar
ortada, meydanda, gözler içinde
sana anlatamıyorum
bütün bu köşeler
bu karanlık, bu ıslak, bu gürültü
-
evet anubis ergen olmuş, düşününce bütün ifade çabalarım ergen
o yüzden koalaların göz kapaklarını falan bırakıp
kendimi anason kokusuna (anasonun kendisini kaldıramıyorum) ve
boğazıma kaçan çeşitli beyaz leblebilerin
gölgelerine vermeye karar verdim.
yıllardır ara vermiş olduğum beyaz sayfa/robot konseptli girişimlere
yeniden merhaba.

Katılım

SENİ YENDİM EYPİİ. SENİN DE KADERİN UMUMEP GİBİ OLDU.
sizi yenerek yalnız kalmayı başardım.

yerde toprak gökte yıldız
bir yan susuz bir yan deniz
iki el bir baş verdiler
...
bana yalan söylediler
kaderden bahsetmediler
*
şarkı sözü demiştik ya

Cemre arkadaşım,
Seni çok seviyorum!

Kayıtlara Geçsin

2012-2013 ders yılında şimdiye kadar toplam 3.5
Bu hafta içinde 2.5
Konsekütif 2.5
gün kar tatili oldu.

Let him look to his bond!

Let me look to my bond.
Saat on bir buçuk (hala uyumadım!) ve sadece üç paragraf yazdım.
Let me look to my bond.

Familial Bonds: The Merchant of Venice

Ablama uzun süredir kızgındım. Hala kızgınım ama, kızgın mıyım kırgın mıyım bilmiyorum. Beni arıyor olmasını garipsiyorum, burada olmasını garipsiyorum. Telefonda konuşurken onu sevmekten kendimi alıkoyamıyorum ama, kızgın mıyım kırgın mıyım bilmiyorum.

--Shakespeare's successful addition to his sources
(academia: 'modern' anxieties of authenticity)

Ramona, meet Dursun

Bugün Ramona'nın ön sağ lastiği yırtıldı. Sevgilisi Derya endişeyle babasını aradı, zamanında Belediye Sitesi'nin altında bir oto lastik(çi? mi denir?) olduğunu öğrendi. Koştu, koştu, Belediye Sitesi'ne koştu. Ancak, orada hiçbir şey yoktu! Sonra elektrikçi amca onu Dursun'a yönlendirerek hayatını kurtardı. Dursun, motosikletine atlayarak Arnavutköy'den yukarı çıkarken, Derya da Aşkana'nın aşağısında bıraktığı Ramona'ya yetişmek için geri koştu. Ne kırmızı ışıklar bekledi, ne yaşlı teyzeler solladı... En sonunda Ramona'ya kavuştu. Dursun, Ramona'nın yedeğini değiştirdi ve yırtık lastik kayıplara karıştı...
Dursun Balcı 5375724752 - unutmayın unutturmayın

2013

20+1+3=24
bu bir tesadüf olamaz (:

Penuel!

When will we learn to abandon the idea that

"Child" is the

temporal and physical continuum of the

Self

and to realize that 

"Children" will not

help at all?

There is no immortality.
Except when you've done a line or two.
alternatif olarak
Except when you've done a-lyin' or two.
ya da
Except when you've done a lying or two.

...

Tam bu konuda düşünürken izlediğim için beni ağlatan ılık ve yaygın şey: http://www.openculture.com/2012/02/this_is_your_brain_in_love_scenes_from_the_stanford_love_competition.html
Come to God together. Benim istediğim şey de tam olarak bu.