Blogumda herhangi bir entellektüel yakarış yok. Başta bir iki olmuştu, ne güzel demiştim. Şimdi sadece beyin kusmaları ile dolu. Beynim kusa kusa bir hal oldu. Beynim ne, beynim nerede, beynim ne yapıyor bilmiyorum.
Bir şeyi çok kaşımak geliyor içimden şu an. Tırnaklarım bu kadar kırılgan olmasa yeni koltuk kumaşı çok uygun aslında. Neye kızdığımı biliyorum ama neden bu kadar kızdığımı bilmiyorum. İçimdeki duygu öğütücü (evet ona bir ad verdim) çalışmıyor gibi. Hani o sağlıksız olan o içe atma var ya, işte onu yaptım ama öğütemiyorum. Gözümden ateş fışkırmasını istemiyorum. Dudaklarımın büzüşmesini istemiyorum. Sessiz ve tatlı konuşmak istiyorum sadece. Kendi kendime uyku getirir gibi. Kalorifer bu kadar sıcak olmasa battaniye altına girmek istiyorum. Bugün fazladan üç saat uyumuş olmak istemiyorum. Çok iyi yaptığım için kötü olduğu zamanlar yapamamayı istemiyorum.
Yarın okula gitmek istemiyorum. Yarın yalnız kalmak da istemiyorum.
Beynim neden bunlarla dolu? Düşünmek istiyorum kafa yormak istemiyorum. Nefret-etmek-istemiyorum. Kaşımak istemek istemiyorum. Bunların hiçbirini istemiyorum düşününce. Yok olsun istiyorum. Yok olsunlar. Kalmasın. Bitsin istiyorum. Eriyerek bitsin ve bir daha geri dönmesin istiyorum. Bağrımın ortasına vurmak zorunda kalmak istemiyorum. Acımasın istiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder