kafam oldukça karıştı. ilk veda o kadar erken gelmişti ki anlamamıştım. ikinci veda ise artık çok yakın. kendimi veda hastalığından koruduğumu düşünürken bir de bugün tekrar düşünürken buluyorum. kendime kanıtladıklarımdan da hoşnut olmayacaksam ben kendimi ne yapayım.
şafakus kılıçyan ile son saniyelerimde saçlarım rüzgardan dağılmış ve göz kalemim yüzüme yayılmıştı. demek ki buna son denmez, üç ay sonra yeni sonlar olur.
merhaba üniversite-
şimdi şehirde olduğum için bağışlamaktan uzak istiyorum.
kafa dinleyeyim diye izlediğim futurama bölümü de sonsuza kadar ayrılmak ile ilgiliydi.
kalbimin ortasında kaya gibi bir ağırlığın olması hissini ne çabuk unutmuşum. depreselerimi hatırlıyorum şimdi. özleyeceğimi kendime itiraf edemediğim insanlardan ayrılırken bile üzüleceksem. neyse yani, sonuç olarak kafam çok karıştı, eskisi gibi hissediyorum biraz ve bunu istemiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder