Başlıklarım başlıklardan çok tarihlere dönüştü ama.
Bugün, babamın doğum günü için Bursa'ya gidiyorum, çünkü dün akşam fark ettim ki kızgın olmak güzel bir kaçış olsa da o da ham gerçek kadar yorucu. Gururum kırılınca yapabileceğim birkaç şey var. Ham gerçeki denedim, olmadı: çok üzüldüm. Kızgınlığı denedim, olmadı: çok yoruldum. Franny'yi denedim, olmadı: tek başıma güneş olunca yetmiyormuş. Şimdi ham gerçek, burukluk ve Franny'yi harmanlamaya çalışıyorum. Kendime de inanıyorum bu arada, tabiy, ama kendime inanmam da yetmiyor ya zaman zaman.
Çok kızgın olabilirim çünkü kızacak şeyler bulmakta iyiyim. Ama ben kızgın değilim ki. Kızgın olmadım. Ben, saygı bekliyorum çünkü insan saygı bekler. Blush falan da yok bugün. Belki akşam biraz rakı, o kadar. Sevgimi verebileceğim insanlara yoğunlaştıkça iyileşiyorum. Gelecekteki ben, bunları okuyunca kahkahalarla gül. Kendimi gülünç hissediyorum ama bunun normal olduğunu biliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder