Asıl konuya hiç gelmedim değil mi bugün?
Bugün, ne yapacağımı bilmemekten utandığım o günlerden. Ne istediğimi bilmemekten utanıyorum.
Piyanomun başında bağırarak konuşan yaşlı kadın da sordu bana:
-Ne okuyacaksın?
-Daha belli değil, ikinci yıl belli olacak.
-Tamam ama ne okumak için gidiyorsun?
-Belli değil.
-Ama sen ne istiyorsun?
-O da belli değil.
-Hayır canım içinden ne geçiyor yani?
-Psikoloji olabilir...
-Hah çok güzel.
-...edebiyat olabilir, matematik olabilir, fizik de olabilir...
-(3. kişi) Ama mühendis olmak istemiyor.
-A neden? Robertli değil misin? Çok iyidir senin fenin.
-Yani istemiyor ama.
-A aa. Peki.
Bu yazının devamı vardı ama bu diyalogu aktardıktan sonra yazmaktan vazgeçtim. Utanıyorum işte. Hayatımın kolaylığından utanıyorum.
Bu insanların oluşturduğu kalıplar da ne böyle. Kişi ne seviyorsa ne istiyorsa onu okur. Bunu niye okumadın, bunu niye seçmedin çünkü ben sizden ayrı bi bireyim ve benim iç sesim onu istemiyo. Bunu anlamak bu kadar zor mu? İlle kalıplaştıracaklar bu böyle ise şundan şu şöyle ise bu yüzdenlerden nefret ediyorum valla. :S
YanıtlaSil