Ko-ko-korku

Nasıl anlatsam nereden başlasam diyesim var. Nitekim kafamın içi de bu sözlere çok müsait.
Ben deli değilim. Bunu derken demek istediğim, benim ya da başkası tarafından belirlenmiş herhangi bir normla karşılaştırıldığında akıl sağlığımın/dengemin -ki farklı iki kavram olduklarını düşünmeye başladım: denge olmadan sağlık oluyor ama sağlık olmadan denge olmuyor haliyle- ortalama olduğu değil. Demek istediğim, bir süredir -uzun bir süredir- yaşadığım inişler ve çıkışların öncesinde ve aralarında yaşadığım, kendi 'genel'imden şaşmamış olmam.
Peki ya şu an olan ne? Dikkatim bir şekilde dağınık olduğu zaman, daha doğrusu odaklanmayı başarabildiğim bir şey olduğu zaman gayet iyiyim. Elbise, ayakkabı, lens ya da dizi gibi düşünce gücü gerektirmeyen şeylere odaklandığım sürece sorun yok. Altı ay içinde olacaklarla da aşağı yukarı barışmış gibi hissediyorum, en azından şimdilik barışabileceğim kadar uzakta gözüküyorlar. Peki, aslında bu dediklerim altı ay sonra olacaklara hazır olmadığımı gösteriyor pekala ama kendime açıklayabildiğim bir düşünme-üzülme döngüsü içindeyim ve bağımlılığının farkında olmayan çoğu insan kadar ben de istediğim zaman bırakabilirim diye düşünüyorum. Ama iradem eskisi gibi değil.
Ya da yeterince isteyemiyorum daha. Düşünmemekten beynimin çürüdüğünü hissetmemle beraber, bedenime iyi bakmadığımı da görüyorum. Geçen çarşambadan beri ev yemeği yemedim mesela ve hayır, zamanım olmadığından değil. Ve bu bıraktım gitti kafalarından çıkmam gerektiğinin de farkındayım.
Neden yapamıyorum bilmiyorum. Olacağını beklediğim bütün kötü şeyleri düşünüp artık üzülmeyebilmek istiyorum. Ramona'dan korkmayabilmek istiyorum. Yeniden yürüyebilmek, yeniden piyano çalmak istemek istiyorum. Şu lanet olası zorunlu kitapları bırakıp gerçekten düşündüren kitaplar okumak istemek istiyorum. Gezmek ve İspanyolca arasındaki seçimimin kolay ve doğru olmasını istiyorum. Her şeyin er geç güzel olacağını duymak, kendime söylediğimde inanmak, bir kez daha duymak, sonsuz kere duymak istiyorum. Geç olursa bunun sorun olmadığını duymak istiyorum. Yapabileceğimi duymak ama daha önemlisi duyumsamak istiyorum.
Ben deli değilim, korktuğum düşünceleri dışarı çıkmayı başarabildiğinde dışa vuruyor bazen, o kadar.