Sisli olduğu için blog açtığım -ve içine Ahmet Haşim'den dizeler koyduğum- o gün, bir insan bana telefonda Türkçeyi ne kadar sevdiğini anlattı. Blogumu açar açmaz bulduğundan şüphelendim, oysa ki blog sözü bile geçmemişti. Telepatik seviyede iletişim.
Bugün ise, aynı insan iş yapmak yerine bir blog açtığını söyledi. Dilim tutuldu tabi. Bu nedenle telepatik seviyede iletişim deme gereksinimi duydum. Tabi ben bir blog açtığımı söylemedim, bunun bir blog sayıldığından hala emin değilim. Ama telepatik seviyede iletişimim olan iki insandan birinin, benimle aynı gün ve haberi olmadan blog açması ilginç. Burada sana algısal şeyler muhabbeti yapmayacağım. Fark ettim ki, o çok uzun zamandan beri blog açmak istiyordu, bense anlık bir yazma-gereksinimi-taşması yaşayarak blog açtım. Hem o, şiirlerini ya da öykülerini internete koyabilecek kadar cesur, bense görünmez okurlarıma onlarla güvenemiyorum. Şimdilik. (Görünmez okur çok tematik durdu bu yazının içinde.)
 |
| Bu resim, telepatiden çok ( :) ) görünmez okurlarımı anlatmak için var. Yani sen sevimli bir hayaletsin aynı zamanda! |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder